Proste. Zawsze dzień wcześniej, bliżej wieczora nastrajam się dobrą muzyką, przygotowuje organizm do wysiłku. Korzystam też graficznych motywatorów :) Jak tylko wstaję następnego dnia, zarzucam buty i biegnę ile wlezie! Najlepsza motywacja to wytworzenie w sobie odpowiedniej atmosfery.

Najlepszym sposobem i motywacją do ćwiczeń na siłowni, czy też bieganie, jest nieludzkie obżarstwo takie jak często ma miejsce w okresie świątecznym i noworocznym. Po takiej dawce kalorii, każdy pragnie zrzucić przybrane kg. Dla mnie jest to najlepszy i największy motywator.

co mnie motywuje?
v milosc
v przyjazn
v swiadomosc celu, w ktorego strone zmierzam
v kolejne wybiegane kilometry

Moim motywatorem do ćwiczeń są własne przekonania, ponieważ lepiej się czuję będąc w formie. Zawsze chcę być lepszy od kogoś, kogo wezmę za swój cel, wyzwanie, zarówno udowadniając innym leniwym osobom, że poprzez ciężką pracę można osiągnąć wszystko. Ja jako osoba aktywna jestem bardziej postrzegane w środowisku, mam czym zaimponować, to jest właśnie moja motywacja!

Moją największą motywacją jest świadomość satysfakcji, którą odczuwam po intensywnym treningu. Co więcej, przymierzanie ubrań w rozmiarze M (a nie XL) daje niezły power :-)

W moim życiu była najpierw skrajna sytuacja, znalazłem się na zakręcie życiowym i to ucieczka w bieganie motywowała mnie do radzenia sobie z problemami, poza efektem pozytywnym w psychice coś „dziwnego” zaczęło się dziać z moim ciałem waga leciała w dół kilka dolegliwości ustąpiło. „Boski stan”, kiedy zaczęły opadać emocje powtarzałem sobie muszę bo nigdy więcej nie chcę doprowadzić siebie z powrotem do 107kg. Jak motywowałem się podczas półmaratonów i maratonów? Na macie stawiałem ukochaną osobę, w głowie zapętlała się myśl muszę dobiec bo czeka, nie mogę jej zawieść. Z czasem zacząłem się napędzać chęcią poprawy wyniku. Ogólnie moja motywacja polega na nie zawiedzeniu siebie i bliskich mi osób.

Mój sposób na motywację, to żartować ze wszystkiego, co możliwe. To właśnie śmiech mnie motywuje i nadaje życiowy optymizm. Dlatego, gdy inni umierają, popadając w depresję (a w szczególności jesienią, która jest okropna), ja mawiam sobie np. tak:

Jesień jest okropna, bo jest byle jaka. A dla wszystkiego, co jest byle jakie nie warto żyć. Być może dlatego jesienią jest najwięcej samobójstw.

Jesień jest okropna, bo trzórze, ślimaki i chłopaki zapadają w sen zimowy.

Jesień jest okropna, bo jest bura i ciemna. A z ciemnotą i burakami nie ma co się zadawać.

Nikt nie kocha Pani Jesieni, która już na wstępie szczyci się polskością i złotem, z czego i tak nie ma pożytku. Ale do niej nic nie dociera, że ja jej tu nie chcę. Nic nie rozumie, bo jesień jest głupia. Dałabym jej z liścia, ale i liści już brak…

Brak mi słów. A gdy nie gadam, to tak jakbym nie żyła. Umieram więc. Podziękujcie Pani Jesieni. Taka ma ostatnia wola.

PS. Żartowałam. Ja tylko choruję (jesień się zakochała w mej seksownej chrypce i nie pozwala mi odejść).

Mam wiele motywacji! Na pewno jest nią moja córka dla której chcę być super mamą. Super mama nie tylko zapewnia byt dziecku, ale też razem z dzieckiem zjeżdża ze zjeżdżalni, jeździ na sankach, biega za psami.
Dugą motywacją jest mój partner. Wiem, że kocha mnie taką jaką jestem, ale na pewno ucieszłby się bardzo gdyby moja kondycja się poprawiła.
Trzecią motywacją są wczasy nad morzem. Właśnie wczoraj zarezerwowaliśmy tygodniowy pobyt we Władysławowie. Bardzo fajnie byłby się uatrakcyjnić na plaży.

Moją motywacją jest.. mój brat i jego wpisy kolejnych rezultatów na endomondo. Ponieważ razem nie mieszkamy nie możemy wspólnie biegać, dzięki endomondo możemy na bieżąco sprawdzać swoje wyniki. Gdy brakuje mi motywacji do wyjścia na trening wystarczy, że zobaczę na jego profilu: „RW biegał. Przebył 12.02 km..” i od razu nabieram chęci do ubrania butów i pokazania mu, że ja dzisiaj przebiegnę 15 ;-) Zdrowa rywalizacja nie jest zła.

Jestem wzrokowcem, więc rzeczą, która wzbudza we mnie największą motywację są zdjęcia – zarówno pięknych „fit” kobiet jak i mężczyzn, fotografie typu before/after jak i obrazki z krótkimi sloganami, które zostają w pamięci i skłaniają do cichego wyszeptania „dlaczego nie ?”. Poświęcając dziennie chwilkę na przeglądanie stron typu : motywacja fitness, z niecierpliwością czekam na czas ćwiczeń czy wypad do warzywniaka :) Oprócz tego motywuje mnie uczucie po treningu – zastrzyk endorfin i świadomość, że z każdym dniem jestem bliżej celu – szczupłego i zdrowego ciała, którego nie będę musiała się wstydzić.

Moją największą motywacją jest wyznaczenie sobie jasnego celu – dystans, dokładna data, mniej więcej określone założenia czasowe – czyli po prostu zapisanie się na zawody. Najzabawniejsze jest to, że im gorsze warunki, tym bardziej zmotywowana się czuję – wychodząc na trening udowadniam sobie, że ‚nie ma złej pogody, są tylko słabe charaktery':)

Mam kilka sposobów motywacji. Jedną z nich jest moja rodzina . Zawsze są ze mną kiedy startuje , wspierają mnie kiedy nie zawsze mi wychodzi. Innym sposobem jest muzyka , oczywiscie musi byc taka żeby nastroiła mnie do walki i wysiłku. Motywuje mnie także to aby dojść do takiego samego poziomu co najlepsi .

Szczerze? Najlepiej mnie motywuje lustro. Gdy widzę zbędne fałdki tłuszczu i wręcz przeciwnie, kiedy ich nie ma efekt jest taki sam – chce mi się uprawiać sport.

Do treningu motywuje mnie widziany oczyma wyobraźni sukces na trasie zawodów, wiara że ten konkretny trening to ważna cegiełka do osiągnięcia ostatecznego celu. Ważne jest też przekonanie że największą radością jest możliwość wyjścia na kolejny trening, mając w pamięci dni kiedy kontuzje na to nie pozwalały.

Chcę przebiec maraton i wiem, że aby tego dokonać potrzebuję jeszcze dużo trenować. Jasno określony cel daje mi motywację do wyjścia z domu.

Moimi największymi motywatorami są wyobraźnia i muzyka. Wyobraźnia, ponieważ staram się spojrzeć na siebie z innej strony, z perspektywy przyjaciela, ale i krytyka, który patrząc na mnie jak leżę i leniuchuję, skutecznie popędza mnie do pracy :-). Wyobraźnia również pozwala mi dostrzec, jak zmieni się moje dotychczasowe życie po osiągnięciu wymarzonego celu.
A muzyka dlatego, że daje mi odczuć dodatkową energię, radość z wykonywanej czynności. Wprowadza mnie w lepszy nastrój, dodaje nadziei i otuchy w słabszych chwilach oraz pomaga odciąć się od spraw życia codziennego. Czasem zaprowadza mnie do krainy pełnej nowych marzeń, które mają szansę stać się nowymi celami i zostać zrealizowanymi dzięki codziennej determinacji i poświęceniu :-).

Motywuje mnie moja dusza bądź to, co w niej głęboko ukryte…kiedy budzi się w człowieku wewnętrzny szum, natłok myśli i uczuć…kiedy pulsuje, wtłacza się do krwi i rozlewa po całym organizmie…i wiesz, że to już, jeszcze chwila i porwie Twoją duszę na strzępy…musisz się ruszyć! uruchomić ciało! musisz to wymęczyć! Tak – to, co w człowieku „siedzi” uwolnić może tylko pot! Motywuje mnie nie piękne ciało, lecz zdrowa dusza.

nagrody;)